Rozdział I

Rozdział jest jaki jest. Cały czas zastanawiałam się czy nie nazwać go prologiem, no ale niech już sobie będzie rozdziałem. 

Jest krótki i nie zawiera za wiele opisów, bo naprawdę nie chciałam tego robić. Jak na razie to ma być tylko coś na wzór wprowadzenia... Więcej będzie w następnej notce.

Nie nudzę więcej i zapraszam do czytania oraz komentowania ^^

~ Mata ne 

- I want your love, I want your lips, I want your body… – Młody chłopak przyglądając się swojemu ciału w lustrach wywieszonych na ścianie, wykonał ruch, który w jego zamierzeniu miał być piruetem, ale skończył się tylko salwą śmiechu zaserwowaną przez kompanów. Młodzieniec prychnął cicho, po czym powtórzył ruch raz jeszcze wkładając w to całą swoją energię. Wybił się prawą nogą od posadzki i wciąż będąc w powietrzu okręcił ciało wokół własnej osi. Wylądował na podłodze w lekkim przyklęku, po czym wyprostował się i posłał pogardliwe spojrzenia trójce chłopaków.

- Pozer. – Mruknął jedyny blondyn na sali, po czym wstał i zaczął przeglądać jedną z wielu kartek rozrzuconych na parapecie. Zaraz też znajomi poszli w jego ślady. Rozsiedli się na podłodze tworząc coś na wzór okręgu, pomiędzy nimi jednak po zostało kilka luk.

- Nie uważacie, że użycie tutaj ‘yeobo’* jest trochę zbyt… ekstremalne? – Głos zabrał chłopak, który chwilę wcześniej dał popis tańca.

- Ekstremalne? Serio? To tylko ‘yeobo’. – Blond diva po raz kolejny skrytykowała młodszego chłopaka.

- Chodzi mi o to, że ‘yeobo’ używa się, gdy mówimy o naprawdę poważnym związku tak jak, na przykład w małżeństwie.

- No to przecież ten typek ją kocha, tak? Ugania się za nią jak szczeniak, mówi że wszystko by dla niej zrobił i tak dalej. Niby więc dlaczego nie mógłby zwrócić się do niej w ten sposób?

- Po prostu ‘jagiya’** by tu lepiej pasowało. – Maknae zespołu uciekł wzrokiem i przygryzł wargę. Nie lubił wdawać się w konflikty z kolegami. Zbyt bardzo bał się ich stracić, a wydawało mu się, że to może nastąpić po każdej mniejszej sprzeczce. Najprawdopodobniej umarłby, nawet gdyby miał pożegnać się, chociażby z Junem, który drażnił go najbardziej ze wszystkich.

- To bez sensu! – Jeden z nich przeciągnął się i głośno ziewnął. – Po co Tsuki daje nam takie teksty, skoro doskonale wie, że to nijak do nas nie pasuje? Nie wyobrażam sobie nas w tym utworze…

- Każdy zespół musi mieć nagraną balladę oraz typową piosenkę o miłości. – Za ich plecami rozległ się władczy, kobiecy głos. Wszyscy jak na komendę zerwali się na nogi. Dziewczyna z surowym wyrazem na twarzy podeszła bliżej. Za nią podążał jeszcze jeden chłopak, trzymając na rękach małą dziewczynkę. – Wiem, że wam to nie pasuje, ale nic na to nie poradzimy. Ja także nie czuję się dobrze, gdy myślę o tej piosence, ale musimy być silni i pokazać światu, że potrafimy zrobić wszystko. Musimy być mistrzami w tym, co robimy.

- FIGHTING! – Wszyscy krzyknęli równo, jakby wcześniej ćwiczyli to, co najmniej kilka godzin, po czym zajęli swoje miejsca na podłodze, tym razem luki wypełniły się i przez ich ciała zostało utworzone niemal idealne koło.

- Przejrzeliście teksty? Macie jakieś propozycje co do ewentualnych zmian? – Dziewczyna rozejrzała się po twarzach przyjaciół.

- Taka-chan miał pewną ofertę. – Wszyscy spojrzeli na chłopaka zajmującego miejsce po prawej stronie menedżerki. – Chodzi o słowo ‘yeobo’ użyte w drugiej zwrotce. – Chłopak wskazał palcem, o które miejsce dokładnie chodzi.  – Taka-chan myśli, iż to słowo wyraża zbyt wiele by je tu użyć i lepszym rozwiązaniem było by ‘jagiya’.

- Szczerze mówiąc także o tym myślałam. – Tsuki jeszcze raz spojrzała na tekst. – Ale nie odpowiada mi to wtedy do rytmiczności tekstu. Co prawda oba wyrazy zawierają odpowiednią ilość sylab, ale ‘jagiya’ nie rymuje się z pozostałą częścią treści. Niestety Taka-chan, muszę odrzucić Twój wniosek.

Najmłodszy chłopak pokiwał gorliwie głową.  Menedżerka uśmiechnęła się do niego ciepło, po czym wyjęła z torby pięć kolorowych flamastrów.

- Zajmiemy się przydzieleniem tekstu, a później ogarniemy muzykę. Wątpię, abyśmy wyrobili się z tym dzisiaj, ale do końca tygodnia musimy to skończyć. – Mówiąc to podała każdemu z nich przyrząd do pisania.

- Oji-sama***, mogę? – Dziewczynka błagalnie spojrzała na Kazume, a raczej na flamaster, który dzierżył w dłoni. Z uśmiechem na ustach podał go Mizu, która nie czekając długo zaczęła ozdabiać jego tekst fioletowymi serduszkami. Po hali rozległ się cichy chichot każdego z członków zespołu.

- Dobrze więc, rozpocznijmy.

~ * ~

- Amuna da derigo wa Rock and Roll – Kaoru zaśpiewał, a raczej zawył partię jednej z piosenek, po czym odchylił swoje ciało do tyłu i położył się na posadzce przymykając oczy. Tsuki wyglądała jakby chciała coś powiedzieć, ale powstrzymała ją od tego Mizu kładąc palec wskazujący na swoich usteczkach. W jej oczach zajaśniała iskierka.

Dziecko stąpając na paluszkach podeszło do chłopaka i przystawiło swoją anielską twarzyczkę do jego twarzy, po czym… krzyknęło.

- OJI-SAMA! WSTAWAJ!

Jej piskliwy głosik sprawił, że prawie wszyscy zebrani na hali zatkali uszy, a Kaoru automatycznie podniósł się do pionu i prawie szlochając zaczął rzucać pod nosem przekleństwami.

- Jak ty się wyrażasz przy dziecku? – Lider podszedł do dziewczynki i wziął ją na ręce całując ją przy okazji w czółko, na co mała odpowiedziała mu perlistym śmiechem.

- Dobra nie wiem jak wy, ale ja się zwijam. Obiecałem ojcu, że wrócę wcześniej. Ten staruch po woli przestaje dawać sobie radę. – Jun spojrzał po wszystkich na sali po czym pomachał im dłonią i wyszedł z pomieszczenia.

- No dobrze, w takim razie może dajmy sobie spokój na dzisiaj? Wszyscy jesteśmy zmęczeni. – Yukichi spojrzał na menedżerkę, która przysypiała na stojąco.

- Tak, masz rację. – Dziewczyna uśmiechnęła się do lidera i zaczęła zbierać rzeczy z podłogi, po chwili z pomocą przyszedł jej Takanori.

Gdy wszystko było na miejscu i wspólnie stwierdzili, że hala nadaje się do użytku oraz cały sprzęt został schowany, wyszli na zewnątrz. W ich twarze uderzył chłodny wiatr. Yukichi ostrożnie objął ramieniem maknae na co ten posłał mu ciepły uśmiech. Tsuki, która przyglądała się tym poczynaniom z boku, zachłysnęła się powietrzem. Postanowiła jednak, że na chwilę zgromi w sobie yaoistyczne popędy.

- Kaoru idziesz z nami?

- Pewnie, że tak. – Raper podbiegł do dwójki przyjaciół, po czym pomachali reszcie i zniknęli za pierwszym zakrętem.

Dziewczyna spojrzała na Kazume, który stał przy samochodzie z dzieckiem na rękach. Mała spała z błogim uśmieszkiem na ustach.

- Odwieziesz nas do domu? – Tsuki spojrzała na chłopaka, który kiwnął głową uśmiechając się lekko. Otworzył drzwi od samochodu i położył Mizu na tylnych siedzeniach w tym czasie menedżerka zajęła swoje miejsce.

Po chwili wyruszyli z podjazdu.

- Wpadniesz po nas jutro rano? Dzisiaj złapały nas ogromne korki i o mało, co nie spóźniłyśmy się do przedszkola. – Tsuki przygryzła wargę i starała się posłać przyjacielowi seksowne spojrzenie, ale skończyło się to tylko na niekontrolowanym wybuchu śmiechu tamtego. Dziewczyna prychnęła niczym obrażona kotka jednak musiała minąć chwila nim kierowca nie opanował emocji.

- Przepraszam. – Odchrząknął, po czym podjął wcześniejszy temat. – Tsuki-sama, kiedy w końcu kupisz sobie samochód? Nie oszukujmy się, jesteś wszechstronnie utalentowaną osobą, więc zrobienie prawa jazdy nie stanowiłoby dla ciebie problemu, na brak pieniędzy raczej narzekać nie możesz, więc kupno auta i miejsca parkingowego czy też nawet benzyny w niczym tu nie przeszkadza. Ja mogę przyjeżdżać po ciebie o każdej porze dnia i nocy, ale czy nie byłoby ci łatwiej?

- Może i tak, ale pomyśl o tym, jaki to niebezpieczny środek lokomocji. Tyle się teraz mówi o różnych wypadkach, a pomyśl jeszcze o napadach terrorystycznych, podkładaniu bomb…

- Tsuki-sama, proszę cię, naprawdę? – Kazuma spojrzał na swoją przyjaciółkę z miną a’la ‘What the fuck’, po czym zatrzymał się na podjeździe przed jednym z większych wieżowców w centrum Tokyo.

- Widzę cię tu jutro o szóstej. Nie spóźnij się. – Menedżerka ostatni raz spojrzała na rapera, po czym wysiadła z samochodu, bardzo delikatnie wzięła na ręce wciąż śpiącą dziewczynkę i ruszyła w stronę mieszkania.

Jeszcze wtedy nie zdawała sobie sprawy, że właśnie minął jeden z ostatnich tak spokojnych dni.

* yeobo - 'kochanie', ale jak już było wytłumaczone w tekście, jest ono używane przy poważnych związkach, na przykład w małżeństwie.
**  jagiya - 'kochanie' używane na przykład, gdy dziewczyna zwraca się do swojego chłopaka. Już nie tak 'ekstremalne' jak 'yeobo'
*** oji - 'wujek' z języka japońskiego. Zastanawiałam się długo jakiego słowa tu użyć, bo 'senpai' jest za bardzo oficjalne, a 'braciszku (oni-san), zbyt... ciapowate? Dlatego zostałam przy wujaszku.
~ Dziękuję Kotori za przypomnienie o gwiazdkach.